ฉันเข้ามาทำงานธุรการแบบพาร์ตไทม์เมื่อประมาณปี 1980 ครึ่งหนึ่งของงานเป็นงานธุรการ และอีกครึ่งหนึ่งเป็นงานนำสินค้าไปไว้ในคลังสินค้าค่ะ
ในเวลานั้นมีพนักงานไม่กี่คน และไดโซก็อบอุ่นมากตั้งแต่ตอนนั้น ฉันรู้สึกเหมือนพนักงานเป็นครอบครัวเลยค่ะ อดีตประธานบริษัท (ผู้ก่อตั้ง : ฮิโรทาเคะ ยาโนะ) ปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว เช่น ชวนว่า “มากินสิ ผมจะทำบาร์บีคิว” สามีและลูกของฉันก็ได้รับเชิญให้ไปด้วยกันค่ะ เพราะบ้านกับสำนักงานอยู่ติดกันค่ะ ประธานจึงบอกว่า “กินสิ วันนี้ทำแกงกะหรี่นะ”

อดีตประธานบริษัททำงานหนักจริงๆ ค่ะ ประธานจะไม่อยู่นิ่งและเคลื่อนไหวตลอดทั้งวันค่ะ ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงคึกคักกันมากค่ะ
พนักงานหลายคนเป็นคนเอาจริงเอาจังค่ะ ทุกคนต่างพยายามอย่างเต็มที่

พอพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็นึกถึงเรื่องราวแบบนั้นขึ้นมาได้ค่ะ ฉันชื่อ “สึยุโกะ” ค่ะ และมีพนักงานคนหนึ่งไปขายสินค้าที่คิวชูหรือที่ไหนสักแห่ง เขาบอกกับอดีตประธานว่า “ดอกสึยุคุซะกำลังเบ่งบาน และพอนึกถึงคุณโนบุซุเอะก็เลยไม่ได้เหยียบมัน” อดีตประธานบอกเรื่องนี้กับฉันในภายหลังค่ะ ฉันจึงพูดไปว่า “ดีใจจัง”
พนักงานที่ออกไปทำงานข้างนอกก็ยังเห็นอกเห็นใจในเรื่องต่างๆ ฉันคิดว่า ฉันรายล้อมไปด้วยเพื่อนร่วมงานที่ดีมากจริงๆ ค่ะ